Prawomocność orzeczenie nieprawomocne
Data orzeczenia
2025-05-12
orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu 2025-04-14
Sąd Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Sędziowie Agata Ćwik-Bury /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem 6112 Podatek dochodowy od osób fizycznych, w tym zryczałtowane formy opodatkowania658
Hasła tematyczne Odrzucenie skargi
Skarżony organ Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej
Treść wyniku Odrzucono skargę
Powołane przepisy Dz.U. 2024 poz 935 art. 58 par. 1 pkt 6, art. 58 par. 1 pkt 3Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j.)
I SAB/Gl 7/25 - Postanowienie WSA w Gliwicach
SENTENCJA
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agata Ćwik-Bury (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2025 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. B. na bezczynność Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w przedmiocie wydania interpretacji indywidualnej p o s t a n a w i a: 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić stronie skarżącej cały uiszczony wpis od skargi w kwocie 100 (słownie: sto) złotych. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
UZASADNIENIE
E. B. (dalej: skarżąca), działając osobiście, wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na bezczynność Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, zarzucając organowi nie wydanie w wymaganym terminie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, wskazując w szczególności, że do postępowań w sprawie wydania interpretacji indywidualnych nie znajduje zastosowania instytucja skargi na bezczynność. Organ dodał, że w przypadku niewydania w terminie interpretacji indywidualnej, zastosowania ma instytucja tzw. "milczącej interpretacji".
Na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 17 kwietnia 2025 r. skarżąca wezwana została do usunięcia braku formalnego skargi, w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi, poprzez podanie jej numeru pesel. Wezwanie powyższe doręczono skarżącej w dniu 25 kwietnia 2025 r.
W odpowiedzi w piśmie z dnia 25 kwietnia 2025 r. skarżąca oświadczyła, że cofa skargę na bezczynność, gdyż organ wydał "decyzję" i "nie ma sensu uzupełniać numeru pesel".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
Przed merytorycznym rozpoznaniem skargi sąd administracyjny w pierwszej kolejności bada z urzędu jej dopuszczalność. Jest on bowiem zobowiązany ustalić, czy nie zachodzi jedna z przesłanek odrzucenia skargi, jakie zostały enumeratywnie wymienione w art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 935 ze zm., dalej: p.p.s.a.). Stosownie do art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne.
Warunkiem rozpoznania sprawy przez sąd, w tym także warunkiem możliwości skutecznego cofnięcia skargi, jest skuteczne wniesienie skargi. W niniejszej zaś sprawie kluczowe okazało się to, że po pierwsze, skarga jawi się jako niedopuszczalna, po drugie zaś, skarżąca nie uzupełniła jej braku formalnego.
Zgodnie z art. 3 p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie (§ 1), a kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg (katalog zawarty w § 2) na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które przysługuje zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2022 r. poz. 2000 i 2185), postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 i 2707), postępowań, o których mowa w dziale V w rozdziale 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2022 r. poz. 813, z późn. zm.), oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach, opinie zabezpieczające i odmowy wydania opinii zabezpieczających;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a;
9) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.
Katalog skarg na określone w art. 3 § 2 p.p.s.a. działania organów administracji publicznej lub ich bezczynność rozszerzają przepisy ustaw szczególnych, które przewidują sądową kontrolę. Stosownie bowiem do treści art. 3 § 3 p.p.s.a., sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach.
Z powyższych przepisów wynika, iż wniesienie skargi na bezczynność organu administracji publicznej jest możliwe tylko w przypadkach przewidzianych w punktach 1-4 artykułu 3 § 2 p.p.s.a. Skarga na bezczynność nie jest natomiast dopuszczalna w innych sprawach niż wymienione w punktach 1-4 artykułu 3 § 2 p.p.s.a. Dotyczy to w szczególności skarg w zakresie wydania pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnych sprawach (por. art. 3 § 2 pkt 4a p.p.s.a. w zw. z art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a.).
Ponadto, jak słusznie zwrócił uwagę organ, zgodnie z art. 14o § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r., poz. 111, dalej: O.p.), w razie niewydania interpretacji indywidualnej w terminie określonym w art. 14d uznaje się, że w dniu następującym po dniu, w którym upłynął termin wydania interpretacji, została wydana interpretacja stwierdzająca prawidłowość stanowiska wnioskodawcy w pełnym zakresie (tzw. "interpretacja milcząca"). Dla porządku przypomnieć należy, iż zgodnie z art. 14d § 1 O.p., interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku. Do tego terminu nie wlicza się terminów i okresów, o których mowa w art. 139 § 4 O.p. (tj. terminów przewidzianych w przepisach prawa podatkowego dla dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu).
Reasumując tę część rozważań należy stwierdzić, że skarga na bezczynność organu w zakresie wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest niedopuszczalna i jako taka podlegać musi odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.
Po drugie, skarżąca nie uzupełniła, na wezwanie, braku formalnego skargi poprzez podanie swojego numeru pesel. Zgodnie zaś z art. 46 § 2 pkt 1 lit. b) p.p.s.a. w przypadku, gdy pismo strony jest pierwszym pismem w sprawie, powinno ono zawierać numer pesel strony wnoszącej pismo, będącej osobą fizyczną, oraz numer pesel jej przedstawiciela ustawowego, jeżeli są obowiązani do jego posiadania albo posiadają go nie mając takiego obowiązku.
Niepodanie numeru pesel stanowi brak formalny pisma, który podlega usunięciu w trybie art. 49 § 1 p.p.s.a. W myśl powołanego przepisu, jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej. W przypadku, gdy pismem tym jest skarga, niewykonanie w terminie wezwania do uzupełnienia braków formalnych skargi obliguje sąd, stosownie do art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a., do jej odrzucenia.
W rozpatrywanej sprawie skarżąca nie podała numeru pesel i nie uzupełniła tego braku formalnego skargi, dlatego też drugim z powodów odrzucenia skargi (art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a.) jest nieuzupełnienie braku formalnego skargi.
Konkludując, z uwagi na niedopuszczalność skargi oraz nieuzupełnienie jej braku formalnego, cofnięcie skargi nie było dopuszczalne i Sąd orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji postanowienia, tj. o odrzuceniu skargi.
O zwrocie całego uiszczonego wpisu od skargi orzeczono z kolei w punkcie drugim sentencji postanowienia, na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 i § 2 p.p.s.a.